روزِ نهم

همه‌چیز انگار امیدوارکننده است. هنوز تنبل‌م و هنوز همت نکرده‌ام به شروع برنامه‌های اصلی، ولی حال روزهایم خوب است. مشاور گفت همه‌ی رفتارهایم مثبت است و راضی بود. گفت خوب حرف می‌زنی، خوب برخورد می‌کنی، حس خیلی خوبی داری؛ و گفت بیش‌تر صبوری کن.
اتاق را سر و سامان دادم. اوضاع کلاس‌ها هم مشخص بشود دیگر می‌شود گفت همه‌چیزِ زندگیِ شخصی‌ام مرتب است. بعد احتمالن مرحله‌ی تازه‌ای را باید شروع کنم…

+ پی‌نوشت ۱: به دلیلی نامعلوم همین الان کرخت‌م و بی‌حوصله.
+ پی‌نوشت ۲: باید همه‌چیز به‌تر شود؛ باید از پس فراموشی بربیایم.